زندگی‌نامه
مرتضی مطهری در ۱۳ بهمن ۱۲۹۸ش در فریمان از توابع مشهد به دنیا آمد. پدرش محمدحسین مطهری از روحانیون خوشنام محلی بود. از ۱۳ سالگی (سال ۱۳۱۱ش) به حوزه علمیه مشهد رفت و بعد از چهار سال تحصیل در حوزه علمیه مشهد، در سال ۱۳۱۵ وارد حوزه علمیه قم شد. هشت سال در درس آیت الله بروجردی و ۱۲ سال در درس امام خمینی شرکت کرد.

مطهری در سفرهای خود به اصفهان، در سال ۱۳۲۰ شمسی با حاج میرزا علی آقا شیرازی آشنا شد. این ارتباط، زمینه‌ساز تحقیق گسترده مطهری درباره نهج البلاغه و نوشتن کتاب سیری در نهج البلاغه شد. از سال ۱۳۲۹ با علامه طباطبائی آشنا شد و به صورت رسمی سه سال در درس او حاضر شد. رابطه او با علامه تا پایان عمر ادامه یافت. آیت الله مطهری در مدت اقامت در قم، به مدت ۱۱ سال با آیت الله منتظری هم‌مباحثه بود

تاثیرگذاران بر مطهری

مطهری در گفتار و آثار خود، عمده تعلیمات و پیشرفت‌های خود را مدیون پدرش، امام خمینی، علامه طباطبائی، آیت الله بروجردی و میرزا علی شیرازی می‌داند.

مطهری درباره امام خمینی می‌گوید: «پس از مهاجرت به قم, گمشده خود را در این شخصیت یافتم» حضور در درس اخلاق امام خمینی را باعث سر مست شدن خود می‌داند. به گونه‌ای که تا چند روز بعد تحت تاثیر آن درس بوده است. مطهری ۱۲ سال نزد این استاد درس خوانده و خود بخش مهمی از شخصیتش را برساخته این درس اخلاق و سایر درس‌هایی می‌داند که از امام خمینی فراگرفته است. او آيت الله خمینی رااستادی الهی توصیف می‌کند و خود را همواره مدیون او می‌شمرد. مطهری خمینی را روح قدسی الهی معرفی می‌کند.  مطهری به قدری شیفته شخصیت این استاد است که ملاقات با او در پاریس را مایه افزایش ایمان و حیرت خویش می‌انگارد. 

مطهری استادش سید محمد حسین طباطبایی را چنین توصیف می‌کند:« حضرت استادنا الاکرم علامه طباطبایی (روحی فداه) این مرد واقعا یکی از خدمت گزاران بسیار بسیار بزرگ اسلام است…. من سالیان سال دراز از فیض پر برکت این مرد بزرگ , بهرمند بوده‌ام و الان هم هستم. دیگر استاد تاثیر گذار بر شخصیت مطهری میرزا علی آقا شیرازی است. مطهری او را جزو بزرگ‌ترین مردانی معرفی می‌کند که در عمر خود دیده است. شیرازی در نظر مطهری نمونه‌ای از زاهدان و عابدان و اهل یقین است. مطهری در تابستان سال ۱۳۲۱ ه‍.ش, در سفری به اصفهان برای اولین بار میرزا علی شیرازی آشنا می‌شود و به گفته خودش این آشنایی به ارادت شدید از طرف مطهری و محبت و لطف استادانه و پدرانه از طرف شیرازی تبدیل شده است. مطهری بزرگترین ذخیره روحی خود را درک صحبت این مرد بزرگ می‌داند. مطهری در جای دیگری هم صحبتی با میراز علی شیرازی را یکی از ذخایر گرانبهای عمر خود می‌شمارد و می‌گوید که شب و روزی نیست که خاطره‌ این استاد در ذهنش مجسم نگردد و از او یادی نکند و نامی نبرد یا ذکر خیری ننماید.

 مجموعه آثار شهید مطهری