حضرت عيسي بن مريم(ع) پيامبر بزرگ الهي و اولوالعزم، در روز 25 دسامبر سال اول ميلادي، 622 سال قبل از هجرت پيامبر بزرگ اسلام(ص)، در بيت لحم واقع در سرزمين فلسطين به دنيا آمد. با اين حال تاريخ تولد حضرت عيسي(ع) دقيق نيست و در قرن ششم قبل از هجرت، روز 25 دسامبر به عنوان عيد ميلاد مسيح(ع) برگزيده شد، درصورتي كه تاريخ‏ نويسان، معتقدند تولد ايشان 4 يا 6 سال قبل از آن بوده است. حضرت عيسي(ع) به فرمان خداوند، به گونه‏اي اعجازآميز از مادري باكره و مقدس متولد شد و سپس در گهواره شروع به سخن گفتن كرد و پيامبري خود را بشارت داد. زمان جواني حضرت عيسي(ع) دوره بحراني تاريخ يهود است. يهوديان تحت سيطره روميان چشم انتظار موعودي نجات بخش بودند. با اين حال با ظهور مسيح(ع)، علي‏رغم ديدن نشانه‏ ها و معجزات بر حق آن حضرت، باز هم با ايشان به مخالفت برخاستند. آن حضرت در دوران حيات خود به موعظه و شفاي بيماران مي‏ پرداخت و در تعليمات خويش، بيشتر از تمثيل بهره مي‏گرفت. معجزات فراوان، تبيين مسائل اخلاقي به همراه مثال‏ها، شفاي بيمارانِ علاج ‏ناپذير و بالاخره پافشاري بر اطاعت از شريعت و پرستش خداي يكتا باعث شد تا تعداد زيادي گرد وي جمع شوند. در اين ميان، پيروان نزديك و خاص او حواريون نام داشتند كه دوازده نفر بودند و هميشه همراه حضرت بودند. مسيح(ع) كه از 30 سالگي به نبوت برگزيده شد، سرانجام مورد تهديد بزرگان يهود واقع شد و آنان تصميم به قتل وي گرفتند. زيرا سران يهودي از اين‏كه مردم به عيسي(ع) علاقه‏مند مي‏شدند، احساس نگراني نموده و مي‏دانستند اگر او را آزاد بگذارند، همه مردم به او ايمان مي‏آورند. روي گرداني يهوديان از بزرگان خود باعث شد تا سران يهود به اين نتيجه برسند كه بايد عيسي(ع) را براي حفظ قوم خود، قرباني نمايند. در آن حال، چون خواستند آن حضرت را از ميان بردارند، خداوند مسيح(ع) را به آسمان‏ها برد و يهوديان فردي شبيه به عيسي(ع) را به صليب كشيدند. در روايات اسلامي و شيعي، بازگشت عيسي مسيح(ع) در زمان ظهور حضرت مهدي موعود(عج) تصريح شده و به نمازگزاردن آن حضرت پشت سر امام عصر اشاره گرديده است. كتاب حضرت عيسي(ع) انجيل نام دارد. نام حضرت عيسي(ع) در سيزده سوره قرآن، 45 بار تكرار شده است.