ابي بصير مي‌گويد: به زني قرآن درس مي‌دادم. يک روز به شاگردم که دختري بود، خانمي بود، معلّم قرآن يک شوخي با آن خانم کرد. کلمه‌اي گفت، دو نفري هم بودند، کس ديگري نبود، بعداً که معلّم قرآن، خدمت امام رسيد، امام فرمود که: کسي که در خلوت گناه مي‌کند، خدا به آن توجه نمي‌کند. شما چرا با شاگردت شوخي کردي. با اينکه مي‌گفت: هيچ کس نمي‌دانست. من معلّم قرآن بودم و آنهم خانم بود. امام باقر هم خانه‌اش بود در آن فلان منطقه. از اين معلوم مي‌شود امام علم غيب دارد و از اين هم معلوم مي‌شود، دخترهايي که تجديد مي‌شوند. پدرشان حق ندارد، معلّم مرد بياورد براي دخترش. از اين معلوم مي‌شود، خلوت با زن اجنبي گناه است. شما وارد خانه شده‌اي، زن داداشت بود، حق نداري تنهايي نماز بخواني، مگر اينکه در خانه را باز کني، مردم بيايند و بروند و ببينند. خلوت با زن نامحرم ممنوع. نماز خواندن در جايي که زن نامحرم هست و کس ديگر نمي‌تواند، بيايد و برود، ممنوع. دخترهايي که تجديدشان، پدرشان که مذهبي است و عفت و غيرت ديني و اخلاق اسلامي دارد، نيايد معلّم مرد بياورد. گرچه معلّم مرد هم، اکثرشان، بسياريشان مؤمن هستند. امّا شيطان گفته است، هر کجا دختر و پسر تنها شدند، سوميش من. و از اين معلوم مي‌شود که مردها هم حق ندارند تلفن منزل همسايه را بدهند. چون گاهي دخترهايي گول خورده‌اند. از اين طريق، که پسر همسايه آمده گفته، تلفن کارتان دارد. دختر رفته خانة همسايه تلفن جواب بدهد، اونجا مثلاً گناه شده است.

بنابراين هر رقم خلوت کردن حتي در نماز، حتي در کلاس قرآن، و من به طلبه‌ها هم سفارش کرده‌ام، طلبه‌ها هم حق ندارند جلسه براي دخترها داشته باشند. من خودم طلبه، که جلسه براي دخترها و خانمها داشتم، يادم هست دو، سه تا پيرمرد را با خودم، در کاشان، مي‌بردم در جلسه خانمها، پيرمردها جلو مي‌نشستند، نگاه به پيرمردها مي‌کردم و خانمها هم گوش مي‌دادند، جلسه براي دخترها، زمينة گناه است. و ما اگر خواسته باشيم گناه نکنيم، بايد زمينه گناه را بوجود نياوريم. از اين حديث معلوم مي‌شود که امام باقر «عليه السلام» علم دارد که چه کسي، چه کار مي‌کند. حديث داريم هفته‌اي يکبار، يا دوبار، کارهاي ما را، حضرت مهدي «عج» مي‌بيند، به آن گزارش مي‌دهند، حالا، «لَئِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّا لَا نَرَاكُمْ وَ لَا نَسْمَعُ كَلَامَكُمْ لَبِئْسَ مَا ظَنَنْتُمْ لَوْ كَانَ كَمَا تَظُنُّونَ أَنَّا لَا نَعْلَمُ مَا أَنْتُمْ فِيهِ وَ عَلَيْهِ مَا كَانَ لَنَا عَلَى النَّاسِ فَضْلٌ»(الخرائج‏والجرائح، ج‏1، ص‏288) شما خيال مي‌کنيد امام يک آدم عادي است. ما همه حرفهاي شما را مي‌فهميم و خيال نکنيد که ديوارها جلوي فهم ما را مي‌گيرد.

قسمتی از درس های از قرآن حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا قرائتی .