همه کاره، هیچ کاره**

من اءوما الى متفاوت خذلته الحیل .
ح /403

ترجمه : كسى كه به كارهاى پراكنده بپردازد، از یافتن راه حل صحیح
براى آنها ناتوان مى ماند.

شرح : یك ضرب المثل فارسى ، كه به پیروى از كلام امام علیه السلام
در زبان ما پیدا شده است مى گوید:همه كارها، هیچكاره اند!
ولى متاءسفانه ، این عیب در بعضى از افراد وجود دارد
كه خود راهمه كاره مى دانند. یعنى ، در آن واحد، به چند كار مختلف
مى پردازد، و انتظار هم دارند كه در تمام آن كارها، موفق و سر بلند باشد.
در حالیكه ، چنین افرادى ، نه تنها در كار خود موفق نمى شوند، بلكه به دهها
مشكل و ناراحتى برخورد مى كنند كه از چاره جویى و یافتن راه حل آنها
عاجز مى مانند، علاوه باعث مى شوند كه چرخ امور جامعه نیز بخوابد و به افراد
اجتماعى هم لطمه بخورد. زیرا در جامعه بشرى ، كارهاى مردم ، به یكدیگر
مربوط و پیوسته است ، طورى كه اگر در یك گوشه از جامعه ، كارى معطل بماند
و به خوبى انجام نشود، كارهاى دیگران هم ، بر اثر آن ، معطل خواهد ماند.
از قدیم گفته اند:شكارچى طمع كارى كه در آن واحد دنبال دو خرگوش ‍ بدود،
هیچكدام را نمى تواند شكار كند. انسانى هم كه بخواهند در آن واحد، دنبال چند
كار برود، هیچكدام از آن كارها را، یاد نمى گیرد و در هیچ رشته یى ، نمى توان
مهارت لازم را بدست آورد. بدون شك ، اگر كسى بگوید:من هم پزشكى مى دانم
هم معمارى مى كنم ، هم نان مى پزم ، هم قالیباف هستم ، هم در نجارى
و در و پنجره سازى مهارت دارم و هم رادیو و تلویزیون تعمیر مى كنم مطمئن باشید
که هیچكدام از این كارها را بلد نیست . و اگر هم ، از هر یك از این كارها، اطلاعى
داشته باشد، اطلاع او آن قدر كم و ناچیز است كه هیچگاه موفق نخواهد شد
یكى از این كارها را به درستى انجام دهد.
پس ، انسان عاقل كسى است كه : بجاى آن كه فكر و وقت خود را تلف كند
و از هر كارى ، مقدار كمى یاد بگیرد، نیروى خود را صرف یادگیرى و انجام یك كار
کند تا هم در زندگى شخصى موفق شود، و هم وجودش براى جامعه فایده
بیشترى داشته باشند.